مقایسه اندانسترون و دگزامتازون با متوکلروپروماید و دگزامتازون در پیشگیری از تهوع و استفراغ بعد از عمل

مقدمه تأثیر مثبت داروهای ضد تهوع و استفراغ در کاهش این مفصل به اثبات رسیده است. هدف از این مطالعـه مقایـسه اثر ترکیب دارویی اندانسترون و دگزامتازون با متوکلروپروماید ودگزامتازون برای کنترل این عارضه است. روش کار در این مطالعه کارآزمایی بالینی، تعداد 80 بیمار زن در سطح سلامتی 1و2 بر اساس تقسیم بندی انجمن متخصصین بیهوشی آمریکـا، بـه دو گـروه 40 نفـری تقـسیم شـدند و بیهوشـی عمـومی دریافـت کردنـد . در گـروه اول داروی اندانسترون همراه با دگزامتازون و در گروه دوم متوکلروپروماید همراه با دگزامتازون در انتهای عمل تزریـق شـد . اثرات دو دارو در کاهش تهوع و استفراغ بیماران در دو فاصله زمانی 2 و 6 سـاعت پـس از عمـل مـورد بررسـی و مقایسه قرار گرفت. اطلاعات با استفاده از آزمون های آماری کای اسکوئرو تست دقیق فیشر تجزیه و تحلیل شد. نتایج تزریق هر دو داروی اندانسترون و متوکلروپروماید در پایان عمل جراحی ، باعث کاهش تهوع و اسـتفراغ بیمـاران پس از عمل شد. میزان کاهش تهوع و استفراغ در 2 ساعت اول بعد از عمل بین دو گروه تفاوت معنا داری نداشت (p= 0/723)، اما میزان آن پس از 6 ساعت در گروه اندانسترون کمتر بود ( pنتیجه گیری در بیمارانی که تحت عمل هیسترکتومی ابدومینال بـا بیهوشـی عمـومی قـرار مـی گیرنـد، جهـت کـاهش تهـوع و استفراغ بعد از عمل می توان از داروهای اندانسترون و دگزامتازون استفاده کرد که اثر بخشی بیشترو طولانی تـری را نسبت به متوکلروپروماید و دگزامتازون نشان می دهد.